Ακούει κανείς;

Το τελευταίο διάστημα εντάθηκε το φαινόμενο της παρουσίας ομάδων εξωπανεπιστημιακών, οι οποίες λυμαίνονται τους χώρους του ΑΠΘ και εμπορεύονται απροκάλυπτα ναρκωτικά στο φως της ημέρας, ανάμεσα στους φοιτητές μας, ανάμεσα σε όλους μας, εντείνοντας το αίσθημα ανασφάλειας που όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας νιώθουν τον τελευταίο καιρό στο χώρο που σπουδάζουν και εργάζονται.

Ταυτόχρονα, διάφορες άλλες ενδοπανεπιστημιακές ομάδες επιδίδονται  ανενόχλητες σε καταστροφές και βανδαλισμούς της περιουσίας του Πανεπιστημίου μας. Το χειρότερο όλων είναι ότι βίαιες ενέργειες αυτού του είδους φαίνεται να μην προκαλούν την άμεση αντίδραση ούτε της διοίκησης του πανεπιστημίου ούτε συλλογικών οργάνων ούτε του καθενός από εμάς, καθώς μοιάζει να έχουμε φτάσει στο σημείο να τις θεωρούμε μέρος του πανεπιστημιακού γίγνεσθαι, μιας καθημερινότητας από την οποία ολοένα αποξενωνόμαστε και την οποία παρατηρούμε ως θεατές.

Η Ενωτική Πρωτοβουλία εξ αρχής θεώρησε και θεωρεί ως πρωτίστης σημασίας το θέμα της ασφάλειας και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών στους ακαδημαϊκούς χώρους, έχει καταθέσει σχετικές προτάσεις, και ζητά, για πολλοστή φορά, από τις πρυτανικές αρχές να απαντήσουν για την τύχη του περίφημου σχεδίου φύλαξης του ΑΠΘ, η εφαρμογή του οποίου είτε δεν άρχισε είτε απέτυχε, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Και, καθώς η καθημερινότητα που ζούμε δείχνει διαρκώς το χειρότερο πρόσωπό της, δεν ζητάμε μία ακόμη έκθεση προθέσεων και γενικών σχεδιασμών, αλλά τον απολογισμό των έως τώρα ενεργειών και την ανακοίνωση συγκεκριμένων άμεσων μέτρων.