Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Τέλος στην αδράνεια. Θέλουμε την αυτονομία του Α.Π.Θ.

Η ακαδημαϊκή αυτονομία, η αυτοτέλεια και η αυτοδιοίκηση είναι συνταγματικές συνιστώσες του Δημόσιου Πανεπιστημίου, αποτελούν πάγια αιτήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας. To ισχύον νομικό πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕΙ ενίσχυσε την αυτονομία τους με τη θεσμοθέτηση του Οργανισμού και του Εσωτερικού Κανονισμού, μέσω των οποίων ανατίθεται στα ΑΕΙ η θέσπιση ειδικότερων αρχών και κανόνων οργάνωσης και λειτουργίας τους.

Η αυτοτέλεια και η αυτονομία του πανεπιστημίου γενικότερα, αλλά και του Α.Π.Θ. ειδικότερα, αποτελεί ζητούμενο με το οποίο κανείς δεν θα διαφωνήσει. Όμως, τα τελευταία πέντε σχεδόν χρόνια ισχύος του νομικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των ΑΕΙ  τίποτε δεν έχει γίνει για να διασφαλιστεί η αυτοτέλεια και η αυτονομία του Ιδρύματος. Συγκεκριμένα:
·      Όλες οι κυβερνήσεις, χωρίς εξαίρεση, διαρκώς βρίσκουν προσχήματα για να επεμβαίνουν νομοθετικά, με συνεχείς, αποσπασματικές τροπολογίες που εντάσσονται στα πιο άσχετα σχέδια νόμου, είτε ασκώντας ανέξοδη «κοινωνική πολιτική» μέσω μετεγγραφών και επιπλέον εξεταστικών είτε ρυθμίζοντας αιτήματα μελών ή οργανωμένων ομάδων της πανεπιστημιακής κοινότητας.
·      Από την πλευρά τους τα πανεπιστήμια, και το Α.Π.Θ. ειδικότερα, φαίνονται να βολεύονται με την έλλειψη κανονιστικού νομοθετικού πλαισίου εκδίδοντας ad hoc αποφάσεις της Συγκλήτου. Εν τω μεταξύ, επειδή δεν έχει συνταχθεί Οργανισμός, δεκάδες θέματα που διέπουν την οργάνωση και τη λειτουργία του Πανεπιστημίου μας, είτε παραμένουν σε εκκρεμότητα (τουλάχιστον 100 παράγραφοι του νόμου 4009/2011 παραπέμπουν στον Οργανισμό) είτε επιλύονται με εφαρμογή παλαιότερων νόμων (π.χ. μεταπτυχιακές σπουδές και ν. 3685/2008).
Και όλοι αναμένουν: η κυβέρνηση την έμπνευση και τους «θεσμούς» για να συντάξει ένα νέο νόμο, ο Πρύτανης την νομοπαρασκευαστική επεξεργασία του Οργανισμού ή ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο, η Σύγκλητος την πρωτοβουλία του Πρύτανη, το Συμβούλιο όλους τους άλλους και την εκπνοή της θητείας ή την κατάργησή του. Όλοι αδρανούν μεταθέτοντας την ευθύνη στον άλλο.
Δεν πάει άλλο. Εδώ δεν υπάρχει η δικαιολογία της υποχρηματοδότησης. Ανεξάρτητα από τη βούληση και τις τακτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα του Α.Π.Θ. (μέσω των αιρετών αρχών της) όφειλε και οφείλει να αυτενεργήσει και να δείξει πώς αντιλαμβάνεται και πώς θέλει τη λειτουργία του Α.Π.Θ. Οι διοικητικές αρχές του Α.Π.Θ. πρέπει επιτέλους να εκμεταλλευτούν τη δυνατότητα που τους δίνει ο νόμος για αυτονομία και να αρχίσουν να οργανώνουν τη θεσμική τους πλαισίωση. Να ολοκληρώσουν τη σύνταξη του Οργανισμού του, να προχωρήσουν στη σύνταξη του Εσωτερικού Κανονισμού, να προσδιορίσουν πώς θα διοικείται, να ρυθμίσουν τις μύριες όσες εκκρεμότητες έχει σε θεσμικό επίπεδο και να πάψουν να περιμένουν μια άλλη νομοθετική ρύθμιση, μια άλλη κυβέρνηση, μια άλλη πραγματικότητα, έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, η χώρα, ο κόσμος.
Περιμένουμε κάτι να κινηθεί στο τέλμα, μια πρωτοβουλία, κάτι τέλος πάντων που να δείχνει ότι θέλουμε την αυτονομία μας και είμαστε σε θέση να τη διαχειριστούμε.

1 σχόλιο:

  1. Very impressive publication here. Moreover as I see, this question is very actual for many assignment help australia people indeed. Personally I totally agree with author opinion about this subject and I think that it would be really interesting to create such discussion with other this website visitors. Anyway thanks a lot one more time for the great and informative publication. And I will definitely http://topassignmentwriters.com/
    be waiting for more such nice posts like this one from you. Kind regards, Peter Rickson.

    ΑπάντησηΔιαγραφή